Psychogealogia

Psychogenealogia jest „narzędziem” terapeutycznym opracowanym przez prof. psychologii Anne Ancelin Schützenberger pod koniec XX wieku.
Metoda pomaga zrozumieć to, co w sferze psychiki przekazywane jest poprzez pokolenia. Psychogenealogia powstała na bazie psychologii klinicznej, w oparciu o psychoanalizę, więzy międzypokoleniowe z użyciem techniki socjopsychologicznej i genogramu.

Psychogenealogia jest jednym z elementów wykonywanych terapii holistycznych. Nie należy w żadnym wypadku traktować jej za złoty środek, nawet jeżeli gwałtownie i niespodziewanie rozwiąże niektóre problemy. W trakcie prowadzonej terapii klient powinien odłożyć na bok przeszłości, powinien przestać być uwarunkowany przez rodzinną przeszłość, zarówno jeśli chodzi o szkody wyrządzone przez traumy, zapisane w jego ciele, jak i wszelkie inne dramatyczne konsekwencje przeszłości rodzinnej.

Psychogenealogia może również pomóc człowiekowi zrozumieć jego własne życie, wybory zawodowe i osobiste, oświetlić drogę, która niekoniecznie musi być naznaczona traumą. W psychogenealogii zwraca się uwagę na powtarzające się wydarzenia z przeszłości, które były dla danego rodu ważne i szczęśliwe w życiu codziennym.
Psychogenealogia prowadzi nie tylko do zaakceptowania przeszłości, ale także do uświadomienia sobie, że wszystko co jest w naszym życiu, pochodzi od przodków.

Ważne by zdać sobie sprawę, że wpływ więzów transgeneracyjnych na dalsze pokolenia bierze się z: traum i niedokończonych zadań, ujawniających się u potomków przez wiele pokoleń w postaci chorób, nagłych lub przedwczesnych śmierci, kończących się dramatycznie aktów ryzyka lub tragicznych wypadków. Cierpienie, nieodbyte żałoby, nieuleczone traumy, tajemnice osobiste czy sprawy niedokończone od wielu pokoleń, mogą zostać przekazane i niespodziewanie pojawić się w kolejnych pokoleniach.

Nieuświadomiona lojalność rodzinna każe nam powtarzać sytuacje, traumatyczne wydarzenia i tragiczne śmierci. Kontynuujemy łańcuch pokoleń i płacimy długi przeszłości, tak długo, aż nie zmienimy tego. Dziedzictwo zmarłego przechodzi zawsze na najbliższych krewnych. Poprzez relacje przodkowie pozostawiają nam w spuściźnie swoje życie, które z kolei my przekazujemy kolejnemu pokoleniu.

Historie rodzinne zrozumieć można dopiero, gdy zrozumiemy system rządzący daną rodziną, czyli „całość” złożoną z „elementów” będących w układzie wzajemnych zależności. Każdy „element” jest „biologiczną i psychologiczną indywidualnością, którego zachowanie wynika z psychiki, jak i z zasad wewnątrz-rodzinnych. W takim systemie funkcjonowanie psychiczne jednego członka rodziny zawsze ma wpływ na postawy psychiczne pozostałych jej członków. W życiu rodzinnym zawsze powinna istnieć równowaga pomiędzy tym, co dane, a tym, co otrzymane. Istnieje ukryta rachunkowość rodzinna, ale istnieją też wyrządzające krzywdę niesprawiedliwości. Odczuwane i zachowane, z tego powodu urazy, mogą być skutkować rozwojem chorób psychosomatycznych.