Integracja sensoryczna - diagnoza i terapia

NA CZYM POLEGA TERAPIA INTEGRACJI SENSORYCZNEJ?

Terapeuta diagnozuje dziecko obserwuje go, rozmawia z rodzicami, przeprowadza testy. Szuka problemu i opracowuje ocene procesów integracji sensorycznej. Następnie dziecko ćwiczy z terapeutą w formie zabawy na sali wyposażonej w różne urządzenia: huśtawki, hamak, materace, piłki, obręcze, skakanki. Podczas terapii w mózgu odbywają się porządki.

OBJAWY ZABURZEŃ INTEGRACJI SENSORYCZNEJ

Możesz podejrzewać nadwrażliwość sensoryczną u swojego dziecka, gdy:

• jest „nietykalskie”, nadwrażliwe;
• niechętnie się ubiera;
• ma problemy z zapinaniem guzików;
• metki ubraniowe są dla niego wyjątkowo dokuczliwe ("drapią");
• nie chce nosić obcisłych rajstop, skarpetek; mówi, że go to boli, swędzi, jest nieprzyjemne;
• nawet łagodny dotyk (głaskanie) sprawia mu ból;
• nie lubi łaskotek;
• unika dotykania wyrazistych faktur materiałów, np. sztruksu wykładziny, włóczki;
• unika wibrujących, drgających zabawek;
• unika karuzeli, huśtawek;
• nie lubi dźwięków (zwłaszcza głośnych);
• nie lubi mycia głowy i czesania włosów;
• nie lubi mycia gąbką;
• nie lubi zimnej pościeli;
• brak mu koordynacji ruchowej – ma problemy z utrzymaniem równowagi, naśladowaniem ruchów, z łapaniem i kopaniem piłki, z robieniem „uników”;
• stroni od zabaw grupowych;
• unika tłumu;
• lubi zabawy, które doskonale zna;
• woli rozrywkę „bierną” : oglądanie telewizji, czytanie książek;
• ma trudności z wymową;
• brak mu wiary w siebie.


Możesz podejrzewać podwrażliwość sensoryczną u swojego dziecka, gdy:

• potrzebuje silnych bodźców (głaskanie, łaskotki bywają dla niego nieodczuwalne);
• jest impulsywne;
• wszystko robi szybko i niedokładnie;
• celowo uderza ciałem o różne przedmioty (poszukuje silnych bodźców);
• słabo reaguje na ból;
• jest w ciągłym ruchu;
• jest niezdarne: często coś rozlewa, upuszcza;
• nie potrafi się skupić, skoncentrować, jest rozproszone;
• rozprasza go np. dużo kolorów na jednej przestrzeni (obrazy), plakaty w pokoju…
• ma problemy z nauką czytania i pisania;
• brak mu dobrej organizacji zabawy (ma problemy z zagospodarowaniem przestrzeni);
• ma słabą koordynację ruchową (ma problemy z utrzymaniem równowagi);
• często ulega wypadkom (potyka się, upada);
• brak mu wiary w siebie.

Integracja sensoryczna jest jedną z najnowocześniejszych i skutecznych metod stosowanych w terapii dzieci i młodzieży,
u których obserwuje się trudności w zakresie:

• umiejętności ruchowych (słaba koordynacja ruchowa, opóźniony rozwój ruchowy, trudności z utrzymaniem równowagi);
• problemów emocjonalnych (nadmierna wrażliwość, nerwowość, kłopoty z koncentracją uwagi);
• opóźnionego rozwoju mowy;
• opanowywania umiejętności szkolnych (problemy dysleksji, dysgrafii, dysortografii, kłopoty z zapamiętywaniem i motywacją do uczenia się);
• nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD, ADD);
• nadwrażliwości lub zbyt małej wrażliwości na różne bodźce sensoryczne;
• nadwrażliwości na ruch (negatywna reakcja na ruch, niepewność grawitacyjna, choroba lokom